Οι αγριότητες του Ελληνικού Στρατού εις βάρος των Τούρκων στην Μικρασία "ξένες προς την συνήθειά του πριν το 1917": Ο Πρίγκιπας Ανδρέας αφηγείται

"Την 11 ώραν μετά κοπιώδη πορείαν υπό τρομερόν καύσωνα, εφθάσαμεν εις το χωρίον Σιβασλή ένθα διέταξα δίωρον στάσιν προς ανάπαυσιν.

Ενταύθα μοι εδόθη αφορμή να οικτείρω το πειθαρχικόν πνεύμα της Μεραρχίας μου. Βεβαίως δεν ήτο εκπληκτικόν το πνεύμα τούτο να λάμπη κυρίως διά της απουσίας του όταν λάβη τις υπ΄όψιν τους όρους υφ΄ούς εσχηματίσθη η Μεραρχία. Η διαγωγή όμως των εντός του χωρίου εισελθόντων ανδρών και η αδιαφορία δυστυχώς των πλείστων αξιωματικών υπερέβαινον παν επιτρεπόμενον όριον. Προτιμώ να ρίψω πέπλον επί των λαβόντων χώραν γεγονότων, άπαξ όμως θιγέντος του ζητήματος δεν δύναμαι παρά να οικτείρω και να αποδοκιμάσω την νοοτροπίαν εκείνων, οίτινες δικαιολογούντες παρομοίας παρεκτροπας διετείνοντο ότι η επί τόσους αιώνας δουλεία της Ελληνικής φυλής υπό το πέλμα των Τούρκων επέτρεπε και επέβαλλε τοιαύτας βαναύσους αντεκδικήσεις εναντίον ενός αμάχου και ειρηνικού πληθυσμού, όστις πάντοτε εδέχετο ημάς μεθ΄όλων των εκδηλώσεων σεβασμού και υποταγής.

Ουδέποτε, κατά την προσωπικήν μου αντίληψιν ευρέθην εις την ανάγκην να τρομοκρατήσω τους κατοικους της χώρας δι΄ης διηρχόμεθα είτε λόγω εχθρικής τινος εκδήλώσεως είτε δι΄οιανδήποτε άλλην αιτίαν, τούτο δε ου μόνον κατά την προχώρησιν, αλλ΄ουδέ καν κατά την εκ του Σαγγαρίου κατόπιν αποχώρησιν. Είναι δυνατόν βεβαίως να παρουσιάσθησαν τοιαύτα περιστατικά εις άλλας μονάδας, γενικώς όμως η διαγωγή των κατοίκων απέναντι ημών ήτο εντελώς άμεμπτος, αδιάφορον αν αύτη προήρχετο εκ φόβου ή εξ οιασδήποτε άλλης αιτίας.

Πάντοτε εζήτησα δι΄όλων των μέσων των υπό του κανονισμού παρερχομένων να καταστείλω τας εκδηλώσεις ταύτας, ας εθεώρουν ως σαφές δείγμα της ελλείψεως πειθαρχίας εις το στράτευμα, διότι ουδέποτε παρασύρεται ο στρατιώτης εις τοιαύτας πράξεις. Όταν ευρίσκεται υποχείριος των αξιωματικών του και όταν ούτοι εξασκούσι την δέουσαν επ΄αυτού επίβλεψιν και επιρροήν, αδυνατών δε να χαρακτηρίσω δεόντως τους αξιωματικούς εκείνους, οίτινες διά της αδιαφορίας των και της ενίοτε αναφανδόν υποστηρίξεως και συμμετοχής των ηνείχοντο τοιαύτην κατάστασιν.

Ήτο δυστυχώς καταφανές ότι το στράτευμα είχεν αποκτήσει συνηθείας ξένας προς αυτό προ του 1917".

(ΔΟΡΥΛΑΙΟΝ-ΣΑΓΓΑΡΙΟΣ 1921. Αναμνήσεις και επίσημα έγγραφα από την Μικρασιατική Εκστρατεία. Πρίγκηπας Ανδρέας των Ελλήνων. Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοπορία, 2018. Σελ. 428. ISBN: 978-618-5383-08-4, σελ. 57-58).